W dziesięciu ostatnich latach lipce przynosiły tak wzrosty jak i spadki poziomu rezerw (choć nieco częściej były to wzrosty). Przed rokiem był to spadek, stąd tegoroczny wzrost przyczynił się do wyraźnego zwiększenia rocznej dynamiki rezerw (z 17,5% do 20,1%).  

Wzrost poziomu rezerw w lipcu był głównie pochodną zwiększenia się stanów w pozycji złoto monetarne o 1 754,4 mln EUR tj. 6,6%. Wynikało ono w głównej mierze ze wzrostu wyceny złota na światowych rynkach (o 6,7% w ujęciu dolarowym). Być może zmianę wspierały tu też nieznacznie zakupy kruszcu. Rosła też wycena pozycji należności w walutach wymienialnych o 450,1 mln EUR tj. 0,3%. Wypada jednak zaznaczyć, że faktycznie w pozycji tej wzrost środków był większy. Statystyki zostały tu obniżone o około 0,4 pkt proc. efektami kursowymi (przy obserwowanym wzroście o 0,3 pkt). Osłabienie wyceny dolara względem euro (o 1,2%), zmniejszało bowiem eurową wycenę aktywów denominowanych w dolarach. W lipcu spadły natomiast wyceny: SDR-ów o 20,5 mln EUR tj. 0,4% oraz transzy rezerwowej w MFW o 60,6 mln EUR tj. 4,5%. 

Notowany w lipcu wzrost rezerw przełożył się na poprawę, monitorowanych przez inwestorów międzynarodowych wskaźników, określanych jako „ostrzegające przed kryzysem walutowym”.

Rezerwy w końcu lipca pozwoliłyby na sfinansowanie 6,08 miesiąca importu towarów i usług (po czerwcu 6,05), 36,2% podaży pieniądza (po czerwcu 36,1%) oraz pokrywały zadłużenie zagraniczne w 48,2% (po czerwcu 48,0%). Wszystkie z wymienionych wskaźników utrzymują się na dobrych poziomach. Oznacza to, iż niskie jest u nas ryzyko pojawienia się nagłej i głębokiej utraty wartości przez złotego.

Prognozowany aktualnie stan rezerw walutowych dla końca roku 2024 to 204 724 mln EUR, wyższy niż w końcu 2023 o 16,7%. Rezerwy powinny wtedy pokrywać 6,02 miesiąca importu towarów i usług, 35,6% podaży pieniądza oraz 49,1% zadłużenia zagranicznego.